پوشش های نانوکامپوزیتی مقاوم به خراش و خودتمیزشونده جهت پایه های پلیمری

در پروژه پیش رو، یک روش کلی برای ایجاد پوشش های خودتمیزشونده از جنس tio2 روی پایه هایی از جنس پلی کربنات پیشنهاد شد. پوشش های tio2 بر روی پلاستیک می توانند کاربردهای گسترده ای در صنایع ساختمان و اتومبیل پیدا کنند به شرط آن که از خواص فوتوکاتالیستی و مکانیکی مطلوبی برخوردار باشند. هدف غایی ایجاد پوشش های خودتمیز شونده با چسبندگی مناسب روی پایه های پلیمری از جنس پلی کربنات و همچنین بررسی خواص لایه ها نظیر شیمی سطح و خواص نانو مکانیکی می باشد. انتظار میرود لایه ها از خواص مکانیکی بهتری نسبت به پایه برخوردار باشند. به منظور ایجاد پوشش های tio2، سطح پلی کربنات با سه روش متفاوت فعال گردید; بهبود آبدوستی را میتوان به شکست زنجیره های c-c و افزایش غلظت گروه های قطبی نظیر c-o و یا ایجاد گروه های جدید نظیر o=c-o نسبت داد. محلول کلوئیدی پایدار از نانوذرات tio2 با استفاده از روش سل ژل تهیه گردید و پایه های اصلاح شده پلی کربناتی با استفاده از روش تر و سل کریستالی آناتاز از نانوذرات tio2 با اندازه تقریبی nm30 پوشش داده شدند. پوشش ها شفافیت را 15%-10% کاهش دادند. خاصیت فوتوکاتالیستی بصورت خطی با ضخامت در ارتباط بود و ثابت نرخ واکنش برای تجزیه متیلن بلو و پوشش هایی با ضخامت nm150، s-10.024 محاسبه شد. خواص نانو مکانیکی پوشش ها با تکنیک نانوفروروندگی بررسی گردید. سختی و مقاومت به خراش پوشش ها 2.5 و 6.4 برابر پایه پلیمری بود.